Вершы

Дарога

Да дзядулі з бабуляй пайду,

Можа там у іх будзе гасцінна,

Можа там я дзяцінства знайду,

Можа час не збягае няспынна?

Прыгарнуся дзіцячай душой,

Пацалую у шчочку ласкава,

Павядуць мяне ў сад за сабой,

Дзе шчымлівая восень ступала.

А мо ўвесну сустрэнемся мы,

Светлым ранкам на вуліцы роднай,

Пабягу я хутчэй напрасткі,

Усміхнуцца мне вочы лагодна.

На тым свеце жывуць мо, жывуць?

Адыходзяць хваробы і гора?

Хоць бы голас мне родны пачуць,

Колькі год, а было як учора…

Ўсе туды мы паціху ідзём,

Як жыццёвай дарогай ступаем.

Хіба там мо спагаду знайдзём,

Хіба там шлях зямны прыгадаем?

Сон акардэона

Светлы сон акардэона

Ў барвах восені туманнай

Павядаў душы натхнёна

Аб нязведаным спатканні.

Мроілася нам сустрэча

І застаўся успамінам

Незабыўны цёплы вечар,

Гронкі спелыя рабіны.