Вершы

Уладзімір Мірончык

                  ***

Дзвесце пачэсных мужоў

Зноў засядаюць сур’ёзна,

Колькі саноўных галоў,

Толькі ніводнага мозга.

 

             ***

З ваеннымі не раз я сустракаўся,

Таму засвоіў ісціну адну —

Ў якую б форму ты не апранаўся,

Фуражка дэфармуе галаву.

 

            ***

Сёння, як ніколі, дурасць зборная

Лезе ў неразумны нізкі лоб,

Кожная асоба непаўторная

Ў калектыўны верыць гараскоп.

 

           ***

Хоць вучыліся, ды ўсё ж

Прынялі без руху

Калектыўны злы смярдзёж

За адзінства духу.

 

            ***

Пакручасты лёс пляце

Павуціны парныя -

Што не ворагі твае,

То сябры каварныя.

 

              ***

У сэрцы носім раны да пары,

За погляд, слова рэзкае, памылку,

Як часта пакідаюць нас сябры,

А ворагі збіраюцца ў капілку.

 

               ***

Што не замярзае на марозах?

Што ратуе кропелькай адной?    

Пэўна алкаголь у дробных дозах

Нам карысны ў колькасці любой.   

              ***

Скуль паганая парода

Лезе кіраваць усім?

Што не бацька для народа —

То чарговы сукін сын.

 

         ***

Вечнасці рака

Князя абмывае,

Моцная рука

Чыстай не бывае.

 

             ***

Гэтаму веку імкліваму

Не даспадобы бяспечнасць,

Шчасце каротка шчасліваму,

Гора гаротнаму — вечнасць.

 

                   ***

Рэгулярна за нас выбіраюць,

Кабінетамі мысляць за нас,

Што не дзень, то мудрэй абуваюць,

Ах, які не цікавы наш час.

 

                ***

Каб вы зналі, як пагана

Кампазітары жывуць,

Устаюць заўсёды рана

І гарэлку вечна п’юць.

 

              ***

Справа добрая за вугал

Сёння выйшла пагуляць,

Злыя людзі, быццам вугаль,

Раз не паляць, то чарняць.

 

                ***

Часам, бывае, мудрасці

Не дасягнуць і дна,

Ды па шляху далёкасці

Старасць прыйшла адна.

             ***

Цяжкае жыццё, як не круці,

Хутка ты на слова мне паверыш,

Колькі у дзяржавы не крадзі,

А свайго назад ніяк не вернеш.

 

                ***

Зноў забіты да адказу

Новыя смартфоны,

І нясуць адтуль заразу

Нам пропагандоны.

 

             ***

Ці застацца навек маладым,

Ці насмешлівым быць, ці сур’ёзным?

Так, жывём мы пад небам адным,

Гарызонт жа у кожнага розны.

 

                ***

Бывае, ў Гасподніх руках

Жыццё так павернецца смела,

Што грэшнікам стане манах,

Палач зробіць Божае дзела.

 

            ***

Цвёрдая пазіцыя

Сведчыць нам усім,

Што мазгоў кандыцыя

Мяккая зусім.

 

          ***

Колькі грошай прыбірае

Скупердзяй і сталоп,

Аднаго не ўспамінае —

Без кішэняў будзе гроб.

 

         ***

Саграшы на гэтым свеце,

Можа лепей стане жыць,

Бо, па векавой прыкмеце,

Там ужо не саграшыць.

               

Сторінки